تکیه‌گاه امن زندگیم
04 بهمن 1402 توسط گل نرگس
شاید دستان گرم پدری را هرگز لمس نکردم،
اما خداوند مهربانم بود؛
که روزی دستانت را در مسیر زندگی‌ام گذاشت؛
دستانی که ستونی استوارتر از کوه بودند،
آغوشی که آرامشش از آغوش پدر کم نداشت…
شاید بیشتر!
تو برایم پدری کردی بی‌آن‌که نامش را داشته باشی،
زحمت کشیدنی به وسعت دریا،
صبوریات از مهربانیِ ابرها گذشت…
حتی اگر نگویم، میدانی:
پشتیبان بی‌همتای منی،
پدر فرزندانم،
اساس امنیت وجودم،
و آن نیمه‌ی گمشدهای که زندگی را برایم کامل کرد…
میدانی عشق من؟
وجودت برایم معجزه است؛
همانقدر که ستارگان برای شب…
همانقدر که باران برای زمین…
همانقدر که نفس برای زندگی…
روزت مبارک، ای مردِ قامتِ استقامت!
ای پناهگاهِ بی‌بدیل قلبم…
دوستت دارم، تا فراسوی ابدیت.
❤️
#روز_پدر
#پشتیبان_زندگی
#به_قلم_خودم
